Νυκτερὶς
καὶ βάτος καὶ αἴθυια
ἑταιρείαν ποιησάμεναι,
διέγνωσαν
ἐμπορικὸν βίον ζῆν.
Ἡ
μὲν οὖν νυκτερὶς
ἀργύριον δανεισαμένη
καθῆκεν
εἰς τὸ μέσον,
ἡ
δὲ βάτος ἐσθῆτα μεθ’ἑαυτῆς ἔλαβεν,
ἡ
δὲ αἴθυια τρίτη χαλκόν·
καὶ
ἀπέπλευσαν.
Χειμῶνος δὲ σφοδροῦ γενομένου
καὶ τῆς νεὼς περιτραπείσης,
πάντα ἀπολέσασαι
αὐταὶ
ἐπὶ τὴν γῆν διεσώθησαν.
Ἐξ
ἐκείνου τοίνυν ἡ μὲν αἴθυια τοῖς αἰγιαλοῖς ἀεὶ παρεδρεύει,
μή που τὸν χαλκὸν ἐκβάλλῃ ἡ θάλαττα·
ἡ
δὲ νυκτερὶς
τοὺς δανειστὰς φοβουμένη,
τῆς
μὲν ἡμέρας οὐ φαίνεται,
νύκτωρ
δ’ἐπὶ νομὴν ἔξεισιν·
ἡ
δὲ βάτος τῆς τῶν παριόντων ἐσθῆτος ἐπιλαμβάνεται,
εἴ που τὴν οἰκείαν ἐπιγνοίη
ζητοῦσα.
Nessun commento:
Posta un commento