Olim superbus equus apud rivum aquam bibebat,
sed magnus aper aquam foedabat.
Equus asperis contumeliis aprum obiurgavit,
sed fera
rivum
turbare
non desiit
et iram eius contempsit.
Tum equus agros reliquit
et ad villam celeriter ruit
ubi
virorum tutelam contra aprum petivit.
Villae dominus libenter adnuit
et statim in equi dorsum insiluit
et in aprum contendit.
Deinde cultro aprum necavit
et equo dixit:
«Gratias tibi ago:
nam magnam praedam cepi».
Respondit equus:
«Descende nunc!
Aprum tene
et libera me!».
Sed vir:
«Commodus et opportunus viris es, eque:
nam viros portas,
et sarcinas et arma cum faretris et sagittis sustines.
Posthac servus meus eris!»
et statim equo frenos imposuit.
Deinde vir equum in villam direxit
incolisque monstravit.
Universi viri inceptum vehementer laudaverunt
et maestus equus cogitavit:
«Stultus fui:
vindictam quaerebam,
sed dominum inveni!».
Nessun commento:
Posta un commento