Δύο τινὲς
ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες
ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον,
ὧν ἕτερος μὲν ἐπὶ
τῆς πρύμνης,
ἕτερος δὲ ἐπὶ τῆς
πρώρας ἐκάθητο.
Χειμῶνος δὲ ἐπιγιγνομένου
καὶ τῆς νεὼς
μελλούσης ἤδη
καταποντίζεσθαι,
ὁ ἐπὶ τῆς πρύμνης τὸν
κυβερνήτην ἤρετο
πότερον τῶν μερῶν
τοῦ πλοίου πρότερον μέλλει
καταβαπτίζεσθαι.
Τοῦ δὲ λέγοντος τὴν
πρώραν,
ὁ μὲν ἀπεκρίνετο·
«Ἀλλ’ἔμοιγε οὐκ ἔστι λυπηρὸς ὁ
θάνατος,
ὅτε ὁρᾶν μέλλω
πρὸ ἐμοῦ τὸν ἐχθρὸν
ἀποθνῄσκοντα».
Ὁ μῦθος δηλοῖ
ὅτι πολλοὶ τῶν
ἀνθρώπων οὐδὲν τῆς ἑαυτῶν βλάβης φροντίζουσιν,
ὁρῶντες
τοὺς ἐχθροὺς πρὸ αὐτῶν
κακουμένους.
Nessun commento:
Posta un commento