Ἔν τινι μυρρινῶνι κίχλη διέτριβε
καὶ
ἐνέμετο·
διὰ
δὲ τὴν γλυκύτητα τοῦ καρποῦ οὐκ ἀπήρχετο.
Ἰξευτής
τις δέ,
παρατηρούμενος
αὐτὴν ἐμφιλοχωροῦσαν,
ἴξευε
καὶ
συνελάμβανε.
Καὶ
ἡ κίχλη δὴ
μέλλουσα
ἀναιρεῖσθαι
πρὸς
ἑαυτὴν ἔλεγεν·
«Δειλαία
εἰμί·
ἐγὼ
γὰρ διὰ τὴν τροφῆς γλυκύτητα σωτηρίας στερίσκομαι».
Ὁ
μῦθος δηλοῖ
ὅτι ἄνθρωποί τινες δι’ἡδυπάθειαν σφᾶς αὐτοὺς
παρέχουσιν ἀνοήτους.
Nessun commento:
Posta un commento