Ἔν τινι μυρρινῶνι κίχλη
διέτριβε καὶ ἐνέμετο· διὰ δὲ τὴν γλυκύτητα τοῦ καρποῦ οὐκ ἀπήρχετο. Ἰξευτής τις
δέ, παρατηρούμενος αὐτὴν ἐμφιλοχωροῦσαν, ἴξευε καὶ συνελάμβανε. Καὶ ἡ κίχλη δὴ
μέλλουσα ἀναιρεῖσθαι πρὸς ἑαυτὴν ἔλεγεν· «Δειλαία εἰμί· ἐγὼ γὰρ διὰ τὴν τροφῆς
γλυκύτητα σωτηρίας στερίσκομαι». Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἄνθρωποί τινες δι’ἡδυπάθειαν
σφᾶς αὐτοὺς παρέχουσιν ἀνοήτους.
Nessun commento:
Posta un commento