Λέων
καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ,
κοινωνίαν ποιησάμενοι,
ἐξῆλθον
πρὸς ἄγραν.
Πολλῆς οὖν θήρας συλληφθείσης,
προσέταξεν
ὁ λέων τῷ ὄνῳ
διελεῖν αὐτοῖς.
Ὁ
δέ,
τρεῖς μερίδας ποιησάμενος ἐκ τῶν ἴσων,
προὐτρέπετο
τούτους
ἐκλέξασθαι.
Καὶ
ὁ λέων
θυμωθεὶς
τὸν
ὄνον κατέφαγεν.
Εἴτα
τῇ ἀλώπεκι μερίζειν ἐκέλευσεν.
Ἡ
δέ,
εἰς μίαν μερίδα πάντα σωρεύσασα,
ἑαυτῇ
βραχύ τι κατέλιπεν.
Καὶ
ὁ λέων πρὸς αὐτήν·
«Τίς
σε, ὦ βελτίστη, ἐδίδαξεν
διαιρεῖν οὕτως;».
Ἡ
δ’εἶπεν·
«Ἡ
τοῦ ὄνου συμφορά».
Ὁ
μῦθος δηλοῖ
ὅτι σωφρονισμοὶ γίγνονται τοῖς ἀνθρώποις τὰ τῶν πέλας
δυστυχήματα.
Nessun commento:
Posta un commento