Simonides, clarus poeta, cenabat aliquando apud Scopam,
celebrem virum, paulo ante in acri pugilum certamine victor.
Inter epulas poeta, summo cum gaudio convivarum, praeclarum
carmen in laudem victoris recitavit
sed, poetarum more, multa quoque cecinit in Castoris et
Pollucis laudem.
Carmen non placuit Scopae
et vir poetae dixit:
«Dimidium mercedis operae tuae donabo,
reliquum pete ab heroibus tuis
quos
aeque ac me (= al pari di me) laudavisti».
Paulo post servus nuntiavit:
«Duo adulescentes Simonidem evocant».
Obtemperavit poeta nuntio,
sed ante ianuam neminem vidit.
Retro vertit oculos
et aedes in ruina conspexit:
nam conclave,
ubi
Scopas cum amicis erat,
repente concidit.
Scopas cum convivis e vita excessit;
mire autem salvus fuit clarus poeta.
Nessun commento:
Posta un commento