Orpheus, Thracius poeta, clarus citharoedus fuit
et lyrae sono deorum virorumque animos mulcebat.
Quare deis deabusque admodum carus erat.
Ab Orpheo Eurydica nympha amabatur
et una in amoeno loco Thraciae vitam beatam agebant.
Sed olim a vipera Eurydica morsa et necata est.
Miser Orpheus ad Inferos properavit
et
animum
Proserpinae, Inferorum reginae, commovere
temptavit;
nam reditum feminae in vitam atque in terram toto animo
cupiebat.
Cum
in Inferos penetravit,
ab universis umbris ad poetam ventum est
et magnum silentium factum est.
Tum Orpheus ad Proserpinae tronum accessit.
Multum flevit
et exoravit
et tandem lyra suaviter cecinit
et deae animum commovit.
Eurydica libera fuit,
sed maritus feminam spectare in via non debebat.
Quod
Orpheus incaute feminam amatam spectavit,
regina Inferorum nympham in perpetuum revocavit in
tenebrarum regnum.
Nessun commento:
Posta un commento