Ermes e lo scultore [AO] (struttura)

Ἑρμῆς

γιγνώσκειν

βούλεται

ἐν τίνι τιμῇ¹ παρὰ ἀνθρώποις ἐστίν,

ἀνθρώπῳ ἀφομοιοῦται

καὶ εἰς ἀγαλματοποιοῦ ἐργαστήριον ἥκει.

Καὶ ἄγαλμα Διὸς θεᾶται

καὶ πυνθάνεται

πόσου².

Καὶ ὁ ἀγαλματοποιὸς ἀποκρίνεται·

«Δραχμήν μοι

δεῖ

σε διδόναι

ἵνα τὸ ἄγαλμα Διὸς ἀγοράζῃς».

Ὁ δ’οὖν Ἑρμῆς καὶ περὶ τοῦ Ἥρας ἀγάλματος πυνθάνεται,

καὶ ἀποκρίνεται ὁ ἀγαλματοποιὸς

καὶ αὐτῷ τίμημα δραχμῆς εἶναι.

Τέλος³ δὲ ὁ Ἑρμῆς τὸ ἄγαλμα θεᾶται τὸ ἑαυτοῦ,

καὶ

νομίζων

περὶ πλείονος⁴ ἑαυτὸν ποιεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους,

καὶ περὶ τοῦ ἑαυτοῦ ἀγάλματος πυνθάνεται

πόσου².

Καὶ ἀγαλματοποιὸς λέγει·

«Εἰ τὸν Δία καὶ τὴν Ἥραν ἀγοράζεις,

τὸν Ἑρμῆν σοι προσθήκην δίδωμι».

Πρὸς ἄνθρωπον κενόδοξον ὁ λόγος ἁρμόζει.

¹ ἐν τίνι τιμῇ: “in quale considerazione”        ² πόσου “quanto costa”      ³ τέλος: qui è usato come avverbio      ⁴ περὶ πλείονος  “in maggiore considerazione”