Teseo, il filo di Arianna e il Minotauro [AO]

Ὡς δὲ ἧκεν ὁ Θησεὺς εἰς Κρήτην, Ἀριάδνη θυγάτηρ Μίνωος, εἰς ἔρωτα ἐρχομένη αὐτοῦ, συμπράσσειν ἐπαγγέλλεται, ἐὰν ὁμολογήσῃ¹ εἰς Ἀθήνας αὐτὴν ὡς γυναῖκα ἀπάξειν¹. Ὁμολογοῦντος δὲ σὺν ὅρκοις Θησέως ἡ Ἀριάδνη δεῖται Δαιδάλου μηνύειν τοῦ λαβυρίνθου τὴν ἔξοδον. Ὑποτιθεμένου δὲ ἐκείνου, λίνον εἰσιόντι Θησεῖ δίδωσι· τὸν δὲ λίνον ἐξάπτει Θησεὺς τῆς θύρας καὶ ἐφελκόμενος εἰσῄει. Ἔπειτα δὲ Μινώταυρον ἐν ἐσχάτῳ μέρει τοῦ λαβυρίνθου κατελάμβανε καὶ παίων πυγμαῖς ἀπέκτεινεν, ἑπόμενος δὲ τῷ λίνῳ ἐξῄει. Καὶ διὰ νυκτὸς μετὰ Ἀριάδνης καὶ τῶν παίδων τῶν Ἀθηναίων εἰς Νάξον ἀφικνεῖται. Ἔνθα Ἀριάδνην Διόνυσος ἐράμενος ἥρπαζε καὶ κομίζων εἰς Λῆμνον σὺν αὐτῇ μίγνυται, καὶ γεννᾷ Θόαντα, Στάφυλον, Οἰνοπίωνα καὶ Πεπάρηθον.

¹ ἐὰν ὁμολογήσῃ … αὐτὴν … ἀπάξειν¹: “se si impegnerà a portarla via”