Un’astuzia di Alcibiade (struttura)

Ἀλκιβιάδης προήλαυνε

καὶ μετὰ τοῦ στρατοῦ ἐπορεύετο εἰς τὸ πολέμιον φρούριον

καὶ ἐκάθιζε νύκτωρ καὶ ἡμέραν ἀνέμενε,

ἀλλ’οἱ πολέμιοι οὐκ ἐξήρχοντο.

Διὸ ἐνέδραν κατεσκεύαζε·

τὰς τοῦ στρατοπέδου σκηνὰς καίει καὶ ἀνάγεται.

Οἱ δὲ ἐκ τοῦ φρουρίου,

ὅτε τὴν ἀναγωγὴν αἰσθάνονται,

θρασύνονται

καὶ ἀνὰ τὴν χώραν διασπείρονται·

οἱ δὲ ἐν λόχοις οὐκ ὀλίγους συλλαμβάνουσι καὶ λείαν ἄφθονον.

Ἀλκιβιάδης δὲ πάλιν ἐπορεύετο

καὶ ἀνελάμβανε τοὺς αἰχμαλώτους καὶ τὴν λείαν,

εἶτα δὲ ἀπήρχετο.